بر بساط نکته‌دانان...

یکی از مباحثی که در مورد ایمان مطرح است این است که آیا ایمان فقط علم و معرفت است یا عنصر دیگری نیز در آن دخالت دارد، بسیاری ایمان را علم همراه با بناء قلبی می‏دانند. یعنی صرف علم یقینی کافی نیست یکی از مثال‏هایی که در این مورد گفته می‏شود این است که اکثر مردم وقتی با مرده‏ای مواجه می‏شوند با این که می‏دانند مرده و است هیچ تحرکی ندارد باز هم می‏ترسند که کنار مرده تنها بمانند و یا شب را تا صبح با جنازه‏ای به سر ببرند. در حالی که مرده شورها در این زمینه مشکلی ندارند و نه با یکی که با چند جنازه هم یکجا می‏مانند. علت آن را هم همین می‏دانند که مرده شور باور دارد و دیگران باور ندارند در حالی که هر دو یقین دارند. پس ایمان صرفا دانستن نیست. و حفظ کردن ادله اثبات خدا نمی‏تواند تنها عامل ایمان آوردن باشد، هر چند ایمان بدون علم هم محقق نمی‏شود و بیشتر توهم است تا ایمان.

 این نکته را قبلا هم شنیده بودم ولی امروز به مناسبتی  استادم حضرت آیت الله شبیری زنجانی مدظله العالی در درس فقه به آن اشاره کردند و از نامه امام به مرحوم حاج سید احمد خمینی هم شاهدی آوردند. بهانه‏ای شد که برای شما هم بنویسم.