بر بساط نکته‌دانان...

سه تا مطلب جدید که برام  تازگی داشت امروز توی کتاب واقعه کربلا نوشته آقای علی نظری منفرد خوندم. این کتاب جزو بهترین و کامل‏ترین کتاب‏هاست که در مورد ماجرای کربلا نوشته شده و نظریات متعدد و اختلافات رو آورده و البته بدون این‏که آشفتگی تو مطلب ایجاد کنه. خود ایشون هم جزو خطبای خیلی خوب و با سواده که انصافا تو همه منبرهاش حرف تازه برای گفتن داره و تو تاریخ خیلی دقیق و پر اطلاع حرف می‏زنه.

اولین مطلب اینه که عمربن عبدالعزیز که معرف حضور  همه هست گفته که من اگر جزو گروهی بودم که حسین را کشته بودند و خداوند مرا می‏بخشید و اجازه ورود به بهشت می‏داد باز هم از شرم دیدار روی پیامبر اکرم(ص) وارد بهشت نمی‏شدم

دوم این‏که روزی عبیدالله بن زیاد از قیس بن عباد که نزد او نشسته بود گفت: درباره من و حسین(ع) چه می‏گویی؟
قیس گفت: چون روز قیامت شود جد و پدر و مادر حسین خواهند آمد و شفیع او در پیشگاه خدا ‏شوند و جد و پدر و مادر تو نیز خواهند آمد و تو را شفاعت کنند. عبیدالله چون این سخن را شنید به خشم آمد و او را از جایش بلند نمود.

و بالاخره سوم این‏که: از امام باقر(ع) نقل شده است که در کوفه چهار مسجد به نام‏های مسجد اشعث و مسجد جریر و مسجد سماک و مسجد شبث بن ربعی برای اظهار سرور و شادمانی از کشته شدن حسین بن علی(ع) بنا کردند.