واردات قلبی صادرات عملی
یکی از مشکلات بسیاری از ما عدم تمرکز است، چه در کارهای روزمره مثل مطالعه و درس خواندن چه در عبادات مثل نماز و ... . یعنی در موقعی که باید متمرکز باشیم افکار و خیالات گوناگون ما را رها نمیکنند. در اصطلاح علمای اخلاق به این امور، خطورات قلبی گفته میشود. نفس یا همان شخصیت ما عامل این خطورات است. حال چه باید کرد؟
عامل اصلی این صادرات یعنی این خیالات به عنوان افعالی که از نفس ما صادر می شوند، وارداتی است که ما به سرزمین وجود خودمان سرازیر میکنیم. هر چه که میبینیم، می شنویم، میخوریم و ... نقش غیر قابل انکاری در این مورد دارند. هیچ یک از این واردات در درون ما گم نمیشوند بلکه ذخیره شده و در بزنگاهها ما را دچار بلا میکنند. به نظرم روشن است که وقتی ساعاتی طولانی برای گفتن و شنیدن لطیفههای جدید صرف میشود حتما این لطیفهها هنگام نماز ما را قلقلک خواهند داد. حال اگر بخشی از این واردات دیدن فیلمهایی باشد که دارای صحنههای نه چندان پاستوریزهاند با روح ما چه میکنند؟ البته این تذکر را بدهم که من فعلا درباره گناهان صحبت نمیکنم. بحث من درباره حلالها ست .
به نظر شما آیا این که در چندین روایت ما را از امور بی معنی یا لغو و بیهوده منع کردهاند ناظر به همین نکته نیست؟
قال علی علیه السلام: من اشتغل بما لا یعنیه فاته ما یعنیه هر کس به امور بیهوده مشغول شود امور مهم از کفش خواهند رفت.( میزان الحکمه/ حدیث 18287)