بر بساط نکته‌دانان...

خداوند ما را زنده خلق کرده است؟ آیا برای مردن؟ یا زنده ماندن؟  در روایت آمده است که شما برای بقاء خلق شده‌اید. در حالی که ما هر روز به مرگ نزدیک ‌تر می‌شویم. بی جهت نبود که قدیم‌تر ها  برخی در پی اکسیر حیات  بودند و می‌خواستند چیزی بخورند یا کاری کنند که نمیرند. به نظر من هم چنین اکسیر یا آب حیاتی وجود دارد.
آدرس آن را از چند جا گیر آورده‌ام

اول: آیه 24 سوره انفال که می‌فرماید پیامبر شما را به سوی چیزی می‌خواند که شما را زنده می‌کند. که این آدرس البته کلی است و شامل همه نسخه‌های پیامبر می‌شود

دوم: دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند     واندر آن ظلمت شب آب حیاتم دادند. این یکی هم از یک جهت کلی است یعنی فقط وقت آن را مشخص کرده است.

سوم: آب حیات من است خاک سر کوی دوست. در این جا هم مواد لازم توضیح داده شده است.

یک تذکر: خواب و مرگ همسایه هم‌اند. و خواب همان مرگ کوچک یا ماکت مرگ است. هر کس از خواب بیشتر لذت می برد احتمالا با مرگ انس بیشتری دارد تا حیات. و ما که بیشتر می‌خوابیم زودتر به مرگ می‌رسیم و از حیات دورتر می‌شویم.

آب حیات را سحرگاهان با چنگ و چغانه، و به کسانی می‌فروشند که با سجاده‌ای شراب آلوده و خرقه‌ای تر دامن، پای‌کوبان به در میکده بروند. و پیشانی به خاک سر کوی دوست بسایند. ( که البته ما در آن ساعات خوابیم و یا بهتر، مشغول تمرین مرگ)

ماه شعبان ماهی است که می‌توانیم این مواد لازم را کم کم آماده کرده و آب حیات را به مرحله تولید برسانیم و بعد  دو سه ساغر بنوشیم و رمضان باشیم.

گام اول را هم می‌توان از امام حسین(ع) و زین العابدین(ع) و اباالفضل العباس(ع) کمک گرفت که در این باره استاد همه می‌فروشانند و اگر جا ماندید می‌توانید نیمه شعبان از مهدی امت(عج) طرز تهیه را پرس و جو کنید.

همه اعیاد شعبانیه را پیشاپیش تبریک می‌گویم.