سلام
واي آقاي حقاني اين پست اشک منو در اورد!
من حاضرم بميرم ولي درعوض يه بار برم تبريز عزيز رو ببينم...
مسجدهاي قديمي حس خيلي عجيبي دارن
من براي مسجد امام ( يامسجد شاه قديم) اصفهان ميتونم بميرم! اين قدر که توي اين مسجد آدم پر از حس معنويت ميشه.
من اين مساجد يا هر بناي تاريخي رو که مي بينم فوري ياد اين شعر از شفيعي کدکني مي يفتم:
"تا کجا مي برد اين نقش به ديوار مرا
تا بدانجا که فرو مي ماند
چشم از ديدن و لب نيز زگفتار مرا"
...
درمورد مساجد امروز ساکت بمونم بهتره!
شايد دراين مورد درآينده يه پست مفصل بنويسم
ياعلي
خدافظ
ببخشيد که کامنتم از پست شما طولاني تر شد!