خيلي با حرفهايتان موافقم. اولين مناظره هاي قبل از انتخابات که از تلويزيون پخش شد، آمدم نت و ديدم هرکس به نحوه اي شادي مي کند و از شجاعت و بي پروايي کانديداي خود دفاع مي کند. مطلبي در وبلاگم نوشتم با اين مضمون که: اشتباه نکنيد و فکر نکنيد اينها يکديگر را رسوا مي کنند و فرد قوي تر پيروز مي شود، ببينيد چه بلايي بر سر گفتمان اجتماعي مان خواهد آمد. چه بلايي بر سر اخلاقياتمان خواهد آمد. وقتي بزرگان يک مملکت روبروي يکديگر مي نشينند و در رسانه ملي هرچه مي خواهند به هم مي گويند، تا چند وقت ديگر نمي توانيم از مردم مان انتظار داشته باشيم كه در كوچه و خيابان احترام يكديگر را نگاه دارند و به اعتقادات هم توهين نكنند. آن زمان خيلي ها برايم نوشتند كه تند مي روم. اما ديديم مدتي بعد چه بلايي بر سر اخلاق ها و گفتمان ها آمد و در اين چند ماه چه چيزها كه در كوچه و خيابان نديديم. آن زمان گفتم بايد در سوگ فرهنگ از دست رفته گريست و براي نسلي كه به دهان ما نگاه مي كنند، افسوس خورد. اكنون اين را با همه وجود لمس مي كنم.