در توصيف بعثت رسول اکرم (ص)و لحظات آغازين رسالت نقل شده است که فرشته حامل وحي جبرئيل ،بازوي پيامبر (ص)را گرفت و فشار داد يا در بعضي از منابع ،بازوي حضرت (ص)را گرفت و تکان داد که اين "تکان دادن "مي تواند به نوعي نشانه "تکانده " و "سبک "شدن باشد که مهمترين و ضروري ترين پيش نياز يک زندگي اخلاقي و معنوي مي باشد. البته سنگيني و گران جاني براي "آن صدر نشين سدره منزل" منتفي و بلا موضوع بوده و آنچه مطرح است متناسب با شان والاي آن حضرت (ص) مي باشد . حضرت موسي (ع)نيز وقتي به رسالت مبعوث مي شود ، خطاب مي آيد که:"فاخلع نعليک"،(طه،12) مفسران گفته اند:مراد از آن ترک تعلقات و سبک شدن مي باشد.صائب تبريزي گويد:
سبک نساخته از دانه خويش را چون کاه اميد جاذبه از کهربا نبايد داشت
يک بارباخود انديشيدم اگر فقط يک جمله از نهج البلاغه را برگزينم، کدام را انتخاب مي کنم ؟ اين جمله درذهنم حضوريافت که حضرت (ع) مي فرمايند:"تخففوا تلحقوا" سبک باري و سبک بالي شرط وصال مي باشد. "قلب سليم"نيز که تنها وسيله نافع در روز حساب مي باشد،(شعرا،89)دلي است که "زهرچه رنگ تعلق (بل تعين) پذيرد" آزاد باشد.چنان که گفته اند:دستور زبان معرفت اين است که: نيستم ـ نيستي ـ "هست"
ماه مبارک رمضان فرصت ارزشمند و قابل اغتنامي است براي سبک ساختن جان،
استاد مي فرمود:
اگربه روزه تواني سبک کني جان را/به اوج قرب تواني پريد چون شهباز
بگوي ترک تنعم به رغم خواهش تن/بيا و پرورش جان خويش را پرداز

سلام

بابا دمت گرم. حال کرديم.

توي پاراگراف يکي به آخر فکر کنم فعل "کن" کم داره: يقيني به من موهبت کن که ...

کوله بارت را بربند!
شايد اين چند سحر آخرين فرصت باشد که بشناسيم خدا و بفهميم که يک عمر چه غافل بوديم،
اي سبکبال در اين راه شگرف، در دعاي سحرت در مناجات خدايي شدنت، هرگز از ياد نبر من جامانده
بسي محتاجم