آدمي نيست که عاشق نشود فصل بهار/ هرگياهي که به نوروز نجنبد حَطب است

بهاررابايد خنده طبيعت دانست.وبالاتراز آن بايد خنده خداوند،و وجود گل عين خنديدن خداست...بهارفصل عاشقي است؛واين عشق،بالاترين هديه ايست که هنگام عيد به آدميان عرضه مي شود.

حافظ گفت

:نو بهاراست درآن کوش که خوش دل باشي / که بسي گل بدَمد باز، تو در گِل باشي...

بهارهنگام? تازگي ونوشدن است،وتازگي آدمي هم به«دل خوشي»اوست؛ودل خوشي انسان به اين است که سرزمين وجودش محل شکوفايي وانفتاح ديگران باشد.گره گشايي ازکارفروبست? ديگران،عين دل خوشي است:

گشاد کارمشتاقان درآن ابروي دل بنداست / خدارايک نفس بنشين گره بگشازپيشاني