آخر ور رفتن با اين کشور و آن کشور و غافل ماندن از مشکلات عيني و واقعي مردم که توي لجن فررفته اند تا کي؟ وعده بهشت دادن در مقابل تحمل و ايستادگي در مقابل چيزها و دشمنان موهوم تا کي؟ چند سال؟ شما يک کشور با اين همه سرمايه و منابع اما با اين نوع مشکلات به من نشان بدهيد. حتا يک کشور. ممنون ميشوم. اما در مقابل اين پستهاي "مملکته داريم" ، يک دستگاه عريض و طويل حکومتي با مخارجي ميلياردي هست که شب و روز با اس ام اس و تلويزيون و راديو و تريبون نماز جمعه و مجلس و ... يک نفره به قاضي ميرود و اين مشکلات را اصلن ذکر نميکند يا از کشيده شدن لوله فاضلاب فلان روستا چنان با آب و تاب حرف ميزند که انگاري سي پالايشگاه ساخته است. وقتي ايران در همين چند سال سه ميليون فرصت شغلي براي کارگران چيني در چين ساخته است و کارگرهاي خودمان دارند کارشان را از دست ميدهند بايد چه گفت؟
