سوالي که به ذهن بنده رسيد اين است؛
در نوع نگاه منسوب به دسته اول (جنتيون)، اگر هدف از ارسال دين را اجراي حدود دين بدانيم، پيشاپيش خود دين را در آن پيشفرض گرفته ايم. يعني؛ يعني اجراي احکام چيزي را که هنوز نيامده لازم دانسته ايم در حالي که هدف غايي از يک فعل يا امر بايد پيش از آن تحقق يافته باشد.