بزرگي گفته که همين که از ما نقد مي شود بايد سپاسگزار باشيم و نبايد انتظار داشته باشيم ناقد ، نقدش را هم طوري مطرح کند تا ما پذيراي آن شويم ...در تأييد فرمايش شما و اصلاح فرمايش اين بزرگ مي گويم که اگر ناقدي دلسوزانه و خيرخواهانه نقد کرد بهتر ولي نقد شونده را چه بدين توقع؟ همين که ناقد او را نقد وارد کرده،‌ براي نقد شونده کفايت مي کند و لطفي در حق او محسوب مي شود.

سلام
در مباحث منطق آمده که موارد ذکر شده در تقسيم بايد مقابل هم باشند ولي اين چهار مورد قسيم هم نيستند تا يکي درست باشد بقيه نادرست بلکه صفات نقد و ناقد را با هم آورده اند.

اين که در پاسخ بنده فرموديد: نقر بايد درست باشد ما هم قبول داريم اشکال ما به وارد بودن بود.
به تعبيري يک ناقد واقعي در واقع نقش يک ديده بان و رصدگر را ايفا مي کند و جامعه از او انتظار دارد که يافته هايش را در جهت رشد بکار ببرد و الا اين چه معني دارد که هر مطلب درست و حقيقتي را نتشر کرد. که چه شود!؟

سلام - باز ببخشيد من اظهار نظر مي کنم.
گزينه درست اين است: نقد بايد نقد باشد.
بنابراين شما قاپل به اخلاق هاي مضاف مرسوم اين روزها نيستيد!؟
يعني اينکه مثلاْ خبر:
الف) بصيرت بخش باشد.
ب) داري فايده باشد.
ج) مضر نباشد.
د) خبر باشد.
به نظرم مي‌رسد که گزينه چهارم درست است و ادامه مقال. و از سويي طرح اين نکته چه گرهي از جامعه منتقدين يا طرف مقابل مي گشايد اولا و ثانياْ چرا ما بياييم و تاثير گزينه هاي ديگر را عملا انکار کنيم در حالي که با رعايت ساير گزينه ها اخلاق را هم مي توانيم در جامعه نهادينه کنيم. اين از اخلاق. اما فقه نقد چي!؟ صرف اينکه نقد وارد باشد بايد اعلان و ايراد گردد!؟
در ضمن اطاله فراق از ناحيه دکتر فرهي است که ان شاءالله در حال رفع شدن است.

به نظرم گزين? ب و ج صحيح است !
بعد هم اينکه بنده به خودِ شما نقد دارم ، چرا اينقدر دير به دير مطلب ميذاريد؟!

سلام

اين بستگي به زاويه نگاه شما دارد.
اگر از نقد كردن به دنبال جلب رضاي الهي هستيد تنها در صورت اخلاص و خيرخواهي حاصل مي شود. حتي اگر نقدتان وارد هم باشد اما در آن اخلاص و خيرخواهي نباشد رضايت الهي را به دنبال نخواهد داشت.
اما اگر به نقد فقط از زاويه نگاه شخص مورد نقد توجه كنيد در آن صورت حق با شماست.