با سلام
بررسي روشناختي و داوري در مورد يک دانش بالطبع از سنخ دانش هاي درجه دوم است. منطقا اين منظر از دانش ها که در گستره فلسفه مضاف و يا معرفت شناسي مضاف جاي مي گيرد بايد رويکردي انتزاعي و مبتني بر شناخت معرفت شناسانه و يا هستي شناسانه باشد.
چنانکه نقد کرده ايد نگاه از منظر علوم ديگر(اخلاق ، حقوق بشر و يا معنويت) نمي تواند تحليل کامل و شاملي براي ما ارائه دهد، و احتمالا خلط بين دانش درجه اول و دوم خواهد بود. بر همين اساس نگاه از منظر فقه و يا به قول شما فقيهانه هم مي تواند دچار همان آسيب باشد. الا اين که تعبير شما را از اين نگاه مسامحي دانسته و بخواهيم با همان نگاه درجه دوم و البته با تسلط بر مباني و مبادي فقه تحليل کنيم که در اين صورت کاملا منطقي است.
ظاهرا امروزه به نحو جدي نيازمند اين نگاه درجه دوم از سوي فقه پژوهان متبحر هستيم .