به سراغ من اگر مي آييد
پشت هيچستانم
پشت هيچستان جايي ست
پشت هيچستان رگ هاي هوا پر قاصد هاي ست
كه خبر مي آرند از گل واشده ي دورترين بوته خاك
روي شن ها هم نقش هاي سم اسبان سواران ظريفي ست كه صبح به سر تپه مواج شقايق رفته اند
پشت هيچستان چتر خواهش باز است
تا نسيم عطش از بن برگي بدود
زنگ باران به صدا مي آيد
آدم اينجا تنهاست
و در اين تنهايي سايه ناروني تا ابديت جاري است
نرم و آهسته بياييد
مبادا كه ترك بردارد
چيني نازك تنهايي من
(سهراب سپهري)
