بر بساط نکته‌دانان...

ماه رمضان امسال که تبلیغ بودم،‌ تو شب‌های قدر می خواستم به مناسبت، یه چند تا شعر درباره امام زمان(عج) بخونم تو مراسم احیاء. هر چی گشتم دیدم همه شعرها یه جورایی‌اند که من نمی‌تونم بخونم. مضامینی مثل این که عاشق امام زمان هستیم .... از ندیدنت داریم می‌میریم ... هر شب و روز به یاد تو هستیم و .... که واقعا از نظر من این حرفها دروغه. یعنی لااقل من اینطور نیستم. من از دوری حضرت نمردم که هیچ خیلی روزها هم به یاد ایشون نیستم. و تصورم هم از اکثریت مردم شیعه همینه.

به هر حال یه شعر استغاثه معمولی که وصف حال یه شیعه‌ای مثل من باشه کمتر پیدا کردم. در واقع نگاه احساسی و مبالغه آمیزی که این  سالها رایج شده به شعر انتظار هم سرایت کرده. حالا این که از معارف تهی شده به کنار. ولی این احساساتش هم زیاده مبالغه آمیز به نظر میاد.

به نظرم شعرهای قدیمی این طور نبودند. مضمون استغاثه توی اونها عمیق ‌تر و عمومی‌تر بیان شده.

پ ن: من تصور نمی‌کنم اگر ما شب و روز یابن الحسن بگیم مشکلات جامعه مسلمانان حل میشه.