بر بساط نکته‌دانان...

 بر اساس تصوری که از جهان و انسان دارم، معتقدم بالاترین ظلمی که بر انسان می‌رود آن است که انسان را از حقیقت انسانی خود دور کرده و نه تنها به او اجازه بازگشت به این حقیقت را نمی‌دهند، بلکه تمامی تلاش نیروهای شیطانی عالم آن است که اصولاً انسان‌ها متوجه چنین ظلمی نشوند، سهل است که بنا دارند این ظلم را عین عدالت معرفی کنند. همت رسانه‌ها متوجه آن است که آزادی ناشی از مدرنیسم فقط و فقط بر اساس اومانیسم و مادی گرایی مورد استفاده قرار گیرد. دعوت به مصرف بیشتر و درآمد بیشتر و خوش گذرانی بیشتر و ممانعت از رسیدن صدای معنویت به گوش جهانیان. اینان البته مانع انسان‌های معنویت گرا و منادیان دین نمی شوند بلکه صدای دین را در میان هیاهوی بسیار گم می‌کنند و صد البته دین دارن را نیز.

تصور من از عدالتی که با مهدی (عج) خواهد آمد تساوی در توزیع امکانات مادی نیست، که گمان می‌کنم این عدالت بیشتر به اندیشه‌های مارکس نزدیک است تا امام مهدی(عج). عدالت اگر رکن خلقت هستی است که هست، پس باید اساس وجود انسانی نیز باشد. و اگر چنین است قیام منجی عالم بشریت باید در ابتدا متوجه برپایی عدالت در هستی درونی انسان‌ها باشد و این میسر نیست مگر با تلاش در راه عدالت در معنویت. نه عدالت در داشتن شغل و خانه و ... . هر چند منکر این عدالت نیستم ولی این نگاه به عدالت چیزی نیست که بشریت هزاران سال بخواهد منتظرش باشد. به علاوه که تا وقتی انسان معنوی نداشته باشیم عدالت مادی ممکن نیست باشد هم به دردی نمی‌خورد. عدالت در توزیع امکانات مادی بدون عدالت در رسیدن به معنویات یعنی عدالت در حیوانیت و شکم و زیر شکم. راستی آن حدیث که می‌گوید امام زمان(عج) دستی بر سر انسان‌ها می‌کشد و عقل انسان‌ها کامل می‌شود یعنی چه؟ من چیزی به جز عدالت در معنویت نمی‌فهمم.

امیدوارم توانسته باشم منظورم را برسانم.

میلاد پیام‌آور عدالت معنوی مبارک.