باعرض سلام و ارادت

قبل از تحليل هر واقعه تاريخي ميبايست ارزش علمي آن روشن شود تا سوتفاهم ايجاد نشود ومسلمات دين زير سوال نرود

نقطه ثقل كربلا در اين صورت ميشه امتناع از حاضر شدن در بارگاه ابن‌زياد، خب اگر بيعت با يزيد در محاصره لشگر سي هزار نفري بي اشكال بوده حضور در دارالاماره كوفه هم قبحي نبايد داشته باشه. ضمن اينكه يزيد به ابن زياد دستور ميده از حسين بيعت بگير و اين تخلف از فرمان با وجود جاسوسان قطعا به ضرر ابن زياد بوده كه رابطه خوبي هم با يزيد نداشته. گذشته اينكه امام حسين قبلا هم در نامه‌هايش به معاويه از اينكه نمي‌تواند با او بجنگد از خدا طلب مغفرت مي‌كند چه رسد به يزيد كه حتي يك بار هم به او نامه ننوشت. اين گزاره با همه گزارش‌هاي گفتاري و عملي امام در آن ششماه ناسازگار است زيرا به تحليل سياسي ايشان هم مي‌رسيد كه اگر سرانجام كار به آنجا رسيد قبلا اقدامي كرده باشد و واسطه يا پيكي به شام فرستاده باشد. مگر انكه بگوييم قصد امام فرصت سوزي بوده تا فرجي حاصل شود كه اين نوع سياست‌ورزي‌ها با منش امامان ناسازگار است.

آخه نميشه حکمـ کلـي صادر کرد ، بسته به طرف بيعت ، يه بار ذلت ميشه و يه بار نه ...
خلـاصه ببخشيد اگه جسارت شد ، بازمـ ممنون بابت سؤالـي که مطرح کرديد .
فقط شما يه لطفي کنيد ، اگه به نتيجه جديدي رسيديد بنويسيدش .

من نه نگاه حکومت رو به مقوله دين ميپسندمـ ، نه آدمـ جناحـي هستمـ . اما معتقدمـ ما شرايط خودمون رو داريمـ و بر اساس اين شرايط بايد براي مردمـ تصميمـ گرفته بشه . ضمن اينکه حضرت امير و امامـ حسن و و امامـ رضا (ع) همـ پيشوايان ما هستند . پس نبايد همه تشيع رو خلاصه کرد در تحليلِ سياسي قيامـ امامـ حسين و بعد بر مبناي اون براي مردمـ تصميمـ گرفت . (ولو تحليل رايج درست باشه)
در ضمن ، فقط خلاف شرع نيست که نيازمند احتياط است ؛ هر تحليلـي نيازمند احتياطه . ربطي همـ به تخلف از تحليل هاي رايج نداره . مثلن من آخرش همـ نفهميدمـ شرايط مدّ نظر شما چه بود که با عوض شدنش امامـ از تصميمش برگشته . يا اينکه اگه امامـ قصد بيعت داشت ، تکليف خلافتي رو که موروثي ميشد چه ميکرد ؟ يا اينکه آيا اگه امامـ نزد يزيد ميرفت عزتش حفظ ميشد اما نزد ابن زياد نه ؟! و فقط براي اينکه نزد ابن زياد نرود حاضر به بخشيدن جان خودش و نزديکترين و عزيزترين يارانش شد ؟ و ايضاً اسارت اهل بيتش ؟ واقعاً اين همه هزينه ارزشش همينقدره که فقط بيعت بايد شامـ باشه نه کوفه ؟ نزد يزيد باشه نه ابن زياد ؟!
همه اين سؤالات توي اين نوشته شما بي پاسخ مونده .

ولي قبول کنيد که بايد محتاط تر بود و نميشه قضاوت قطعي کرد .
نهايتش اين يه احتماله !
البته اين بحث باعث شد بفهممـ که نيازمند مطالعه جدّي در اين زمينه امـ .
(ممنون از بحث خوبي که مطرح کرديد)

واقعن شرايط زمان امامـ علـي(ع) و امامـ حسن(ع) و امامـ رضا(ع) رو با شرايط زمان امامـ حسين(ع) يکي ميدونيد ؟!
کجا ابوبکر و معاويه و مأمون ، آشکارا حرامـ خدا رو حلـال ميکردند ؟ کجا علناً وحي و نبوت رو انکار ميکردند ؟ در زمان خلفاي راشدين هرچي بود ظاهر اسلـامـ حفظ ميشد . معاويه همـ هرچي بود ظواهر رو رعايت ميکرد . مأمون همـ همينطور ؛ اما امامـ حسين(ع) - بنابر اين تحليل - بايد با کسي بيعت ميکرد که آشکارا حدود الهي رو زير پا ميگذاشت . بعد اين خودش تاييدي بر رفتار يزيد نميشد ؟!
تازه همه اين تحليلها بنا بر يک نقلِ که اون iهمـ معلومـ نيست چقدر صحيح باشه !

درسته ، اين سؤاليه که بايد پاسخ داده بشه .
اما من هنوز جوابمـ رو نگرفتمـ . اينکه ميفرماييد شرايط عوض شد ، يعني چي دقيقاً ؟ شرايط چي بود و چي شد؟ به عبارتي شرايطي که امامـ حسين بيعت رو نپذيرفت چي بود که حالـا با تغيير اون شرايط حاضر به بيعت بايزيد شده ؟
از اين گذشته ، امامـ بايد با يزيد بيعت کنه که چي بشه مثلن ؟ مصالح مردمـ حفظ بشه يا دين حضرت خاتمـ ؟ يا اينکه خودش چند روزي بيشتر زنده بمونه ؟! اينا همه بايد جواب داده بشن .

سلـامـ .
من نميدونمـ منظورتون رو درست متوجه شدمـ يا نه ؛ امام فکر ميکنمـ شما اين احتمال رو مطرح کرديد که امام حسين(ع) به خاطر تغيير شرايط ، قصد بيعت با يزيد رو داشت . تصورمـ اينه که اگه اوّل کوفيان نامه مينوشتند و اِعراض امامـ حسين(ع) از بيعت با يزيد معلول دعوت کوفيان بود اونوقت اين احتمال رو ميشد مطرح کرد ، اما اين قضيه کاملـاً برعکسه . به عبارتي امامـ حسين(ع) همون وقتي که در مدينه از بيعت سرباز زد به پشتوانه حمايت هيچ کس نبود . اگر ميخواست بيعت رو بپذيره همون مدينه مي پذيرفت . اما اينکه بگيمـ امامـ(ع) حاضر به بيعت با ابن زياد نشد ، بايد اين رو همـ پاسخ بديمـ که اصلن ابن زياد چيکاره بوده که بخواد واسه خودش از امامـ (ع) بيعت بگيره ؟! اگه بيعتي همـ بوده براي يزيد بوده . عمر سعد همـ که واضحه دنبال دردسر نميگشته و اين احتمال قوياً وجود داره که براي ختمـ قائله توي نامه به ابن زياد بيعت رو مطرح کرده .
همه اينها به کنار ، مذاکره به خودي خود بد نيست ، منتها امامـ معصومـ مبرّي از اينه که به بيعت با حاکمـ فاسق فاجري چون يزيد تن بده . اينجا ديگه بحث حفظ دين محمّد مصطفي(ص) مطرحه ، نه منافع يک ملت !

سلام
من هم معتقدم مذاکره به خودي خود بد نيست. حساسيت آقايان براي من عجيبه! يا تاريخ مطالعه نکرده اند يا تطبيقشان نادرسته.

آقاي صفري طوري از مذاکره صحبت کرده انگار ذنب لايغفر است. مذاکره براي وصول به يک هدف مشترک نيست براي رسيدن به يک راه حل مشترک است. من تعجب مي کنم کسي مديريت خوانده باشد و مذاکره را اينگونه تعريف کند.

سلام