بر بساط نکته‌دانان...

مدتی است که تلویزیون نمی‌بینم و اخبار را هم از طریق اینترنت دنبال می‌کنم. امشب به طور اتفاقی کمی از اخبار ساعت هفت شب شبکه اول را شنیدم که مصاحبه آقای جنتی را گزارش می‌کرد به گفته گوینده آقای جنتی گفتند که امسال سمفونی انقلاب هم در دهه فجر اجرا می‌شود.

برایم جالب شد. شاید بسیاری ندانند که موسیقی به نوعی جزو خط قرمزهای روحانیت و البته قشر مذهبی پیرو روحانیت شیعه محسوب می‌شود. موسیقی البته حلال و حرام دارد، ولی در سنت جاافتاده حوزه علمیه موسیقی حلال هم جایز نیست، یعنی نبودش از بودش خیلی بهتر است. بماند که بعضی از فقها کلاً حرامش می‌دانند. حالا به نظر شما آیا در روز 10 بهمن سال 57 و در آستانه ورود امام خمینی به ایران کسی می‌توانست تصور کند که 30 سال بعد یک آیت الله که از اول تشکیل قوه مقننه حق وتوی مصوبات مجلس را داشته است، خبر اجرای یک برنامه موسیقی را اعلام کند و آن را جزو برنامه کاری نهاد زیردستش قرار دهد؟ گمان می‌کنم اگر کسی چنین ادعایی می‌ کرد به خاطر جنون روانه تیمارستانش می‌کردند.

من از این اتفاق نه خوشحالم و نه دلگیر. نه آنقدر دلبسته سکولار شدن جامعه‌ام که از این خبر احساس سرخوشی کنم و نه آنقدر نگران سنت‌ها و باورهای روحانیت‌ام که از چنین اتفاقی آشفته شوم. ولی چند سالی است که جامعه‌ ایران البته به وصف اسلامیت‌اش و تغییرات آن ذهنم را مشغول کرده. پایان‌نامه سطح سوم حوزه را هم بر همین اساس انتخاب کردم" رابطه سکولاریزاسیون با تفکر شیعه و اهل سنت". حالا هم برای من نفس همین تغییر جالب توجه است و دلم می‌خواهد بیشتر درباره‌اش بیاندیشم و دیگران را هم به این مهم دعوت کنم. راستی ما تا کجا تغییر خواهیم کرد؟

امروز در سایت مرکز اسناد انقلاب اسلامی مطلبی دیدم درباره رابطه شاه با زنی به نام پروین غفاری، خواندنش بد نیست.

هفته پیش هم شماره سوم مجله یادآور را خریدم که ویژه جلال آل احمد است. خواندنی است. بخش‌های زیادی‌ از آن را خواندم. شاید تکه‌هایی از آن را همین‌جا نوشتم. علی الحساب توصیه می‌کنم اگر اهل این ‌جور تنقلات هستید، از دست ندهید. شماره قبلی هم در مورد آیت الله کاشانی بود. کار جالبی است.