بر بساط نکته‌دانان...

امشب داشتم برنامه معرفت می‌دیدم. شبکه چهار با حضور دکتر دینانی

می‌گفت:(البته با ادبیات من)

انسان تنها موجودی است که تنهاست. و تنهایی خود را درک می‌کند و می‌تواند در جمع تنها باشد. اوج تنهایی انسان در تصمیم‌گیری‌های او به خوبی خود را نشان می‌دهد. زیرا هیچ کس نمی‌تواند با کس دیگری تصمیم بگیرد. تصمیم‌گیری کاری است فردی حتی اگر با افراد فراوانی مشورت کرده باشی باز هم این تویی که باید تصمیم بگیری. تنهای تنها. و اصولا انسان تنها موجودی است که تصمیم ‌می‌گیرد. و انسان اگر تنهایی خود را خوب درک کند به نقطه آغازین توکل می‌رسد. فاذا عزمت فتوکل علی الله.

یاد چمران افتادم

...امروز تنهایی علی مرا جذب کرده است ،صدای ناله او را در دل شب میان نخلستان های فرات می شنوم ، مردی عظیم که محبوب خداست از همه جا و همه کس گریخته و یکه و تنها با خدای خویش راز و نیاز می کند ، اشک می ریزد تا در دریای غم و درد کمی آرامش بیابد ، صیحه می زند تا از فشار سینه پر نور خود بکاهد.

ای خدای بزرگ ،

تو را شکر می کنم که علی را آفریدی تا در عشق و درد و تنهایی مظهری خدایی باشد و دردمندان دلسوخته در عالم به او بیاندیشند و از تصور چنین محبوبی خدایی آرامش بیابند .

در آتش عشق ، در طوفان درد ، در کویر تنهایی ، فقط علی است که میتواند دست بر قلب ما بگذارد و با ما همدردی کند . عشق ما را بفهمد ، درد ما را لمس کند و تنهایی ما را بفهمد.

و یاد سهراب:

آدم اینجا تنهاست
و در این تنهایی
سایه نارونی تا ابدیت جاری است
......
به سراغ من اگر می‌آیید
نرم و آهسته بیایید
مبادا که ترک بردارد
چینی نازک تنهایی من!