ما و نقش های ما
اشاره به چند خبر:
مدتی پیش یکی از مراجع بزرگوار تقلید درباره روزنامه بهار فرمودند که درباره روزنامه بهار نباید به توقیف اکتفا شود.
مدتی بعد جناب آقای سید احمد خاتمی هم از روی دست ایشان نگاه کرد و گفت که درباره روزنامه آسمان نباید به توقیف اکتفا شود.
یک خطیب جمعه گفت که موسوی و کروبی، محارب و فلان هستند و باید اعدام شوند و حالا هم به لطف نظام زندهاند.
یک نماینده مجلس هم همان طور مدعیشد که باید اعدام شوند و ....
سه سال پیش و البته امسال برخی از مراجع بررگوار بدون آن که استنادی فقهی داشته باشند یا فتوای صریحی به حرمت بدهند پخش یک سریال و یک فیلم درباره حضرت عباس(ع) را به مصلحت ندانستند.
یکی از سرداران سپاه درباره مجوز دادن به آثار صادق هدایت و رمان کلنل نوشته محمود دولت آبادی هشدار داد.
گروهی از مداحان گفتند که مانع پخش فیلم رستاخیر میشوند.
از آن جالب تر این است که مداحان مدعی شده اند در این فیلم واقعه عاشورا تحریف شده است. (یعنی مشکلی که از اساس به همت همین قشر زحمت کش به وجود آمده است و آخرین ورژن آن را هم محرم امسال در تلویزیون دیدم و در وبلاگ نوشتم)
این مشت که نمونه خروارهاست اتفاقی است که همه روزه در کشور ما می افتد. همه ما دوست داریم در نقشی ایفای نقش کنیم که به ما ربطی ندارد. خطیب جمعه حکم قضائی صادر میکند و سپاهی به فرهنگ ورود می کند.
گمان میکنم ریشه بخشی از مشکلات ما اینجاست.