بر بساط نکته‌دانان...

دیده‌اید که در بعضی بحث‌ها عده ای که دستشان خالی است مشکلات را به نبود چیزی به اسم اسلام واقعی احاله می‌دهند؟ و مدعی می‌شوند که اگر اسلام واقعی حاکم شود همه چیز دیگرگونه شده و به صلاح و اصلاح می‌رسد. اسلامی که ظاهرا در طول چهارده قرن هیچ وقت یا امکان ظهور نداشته یا اگر داشته کسانی مانع اجرای آن شده اند. در نهایت هم برای دیدن این اسلام واقعی باید منتظر ظهور باقی بمانید.

گذشته از این بحث بی فایده، به لحاظ معرفت‌شناختی نیز مشخص نیست که اسلام واقعی کدام اسلام است؟ با فرض ترجیح تشیع بر مذهب اهل سنت، باز هم سوال اینجاست که مکتب تفکیک واقعی است یا نگرش فیلسوفان؟ مرام اصولیان به واقع نزدیکتر است یا سلوک اخباریان؟ در بین اصولیان مکتب نجف ما را به واقع می‌رساند یا قمی‌ها راه به مقصود می‌برند؟ در بین قمی‌ها و نجفی‌ها فتوای کدام یک واقعی است و  الخ ....

امروز مطلبی خواندم که تصویر دیگری از اسلام واقعی برایم ترسیم کرد. و آن این که اسلام وقتی واقعی است که فرد واقعا مسلمان باشد و تسلیم حق شده باشد. این اسلام از شما انسان دیگری می‌سازد. به شرط آن که شما واقعا مسلمان و تسلیم حق باشد و مگر نه این است که الاسلام هو التسلیم؟ مسلمانی که تسلیم حق است، اسلامش  همیشه واقعی است. قائل به تفکیک باشد یا فلسفه بورزد، سید موسی زرآبادی باشید یا سید علی قاضی، روایت بخواند یا اصل جاری کند، بحرانی باشد یا بهبهانی، نجفی باشد یا قمی، اعلم باشد یا متجزی، فرقی نمی‌کند.

پ ن: مطلب امروز صبح یک سخنرانی بود از شهید بهشتی در روزنامه شرق.