دین داری بی فایده (1)
بر اساس فهم من از آیات و روایت و نیز یافتههایم از بساط نکته دانان، یکی ازآفات دینداری همین است. یعنی خود دینداری. وقتی کسی به آموزههای دینی عمل میکند و احساس میکند که این اعمال او را به جایی خواهد رساند و دل در گرو این اعمال قرار دهد در بزرگترین چاه دین داری افتاده است.
شنیدهاید که هر مؤمنی با دو نور خوف و رجاء زنده است؟ کسی که اهل دینداری است چرا باید خوف داشته باشد؟ از چه چیز بترسد مگر مطیع پروردگار نیست؟
دو نکته بالا کمی به هر مربوطند. توضیحش بماند برای پست بعدی و بعد از دیدن نظریات شما، البته اگر لطف کنید و نظر بدهید