یک قرن نفرت افروزی
این چند روزه کتاب کوچک «تاریخچه نزاع اسرائیل و فلسطین» را خواندم. کتاب را از نمایشگاه امسال خریده بودم خیلی اتفاقی، و نمی‌دانستم که ایلان پاپه نویسنده کتاب، خودش اسرائیلی است و پیش‌فرضی هم درباره رویکرد کتاب نداشتم. بعد از جلسه فهمیدم که نویسنده کتاب دیگری هم دارد که با اسم «پاک‌سازی قومی در فلسطین» در ایران ترجمه و منتشر شده است.
بنا بود در جلسه‌ای درباره تاریخچه تقریبا یک قرن درگیری بین صهیونیسم و فلسطینی‌ها یکساعتی گزارش بدهم. برای تکمیل یادداشت‌های پیشین این کتاب را هم خواندم.
نویسنده در بخش پایانی، هفت نتیجه از کتابش گرفته و جمع‌بندی کرده است. خلاصه‌اش این که هر طرح صلحی به دلیل پافشاری اسرائیلی‌ها بر شعار اسرائیل بزرگ محکوم به شکست است.
صهیونیست‌ها به هیچ مذاکره‌ای نه نمی‌گویند، ولی با هیچ مذاکره‌ای هم همراهی نمی‌کنند و همه تلاش‌های همه نهادهای بین‌المللی و منطقه‌ای و کشورهای بزرگ را به بن‌بست می‌کشانند: اگر شد در میز مذاکره، و اگر نشد بیرون از جلسه مذاکره و در میدان همه آن‌چه گفته‌اند را لگدمال می‌کنند.
اسرائیل نه تنها دنبال تصاحب سرزمین فلسطین است بلکه به دنبال پاک‌سازی قومی و استعمار شهرک‌نشین است و بنا نیست هیچ فلسطینی در این سرزمین باقی بماند. هر کسی که هست روزی باید برود، حتی اگر امروز عنوان شهروندی اسرائیل را با خود داشته باشد.
اسرائیل حتی اگر زمانی از جایی عقب‌نشینی کند و شهرک‌هایش را جمع کند (مثل عقب‌نشینی از غزه در زمان آریل شارون) هدفش آن است که آن بخش کاملا عاری از اسرائیلی‌ها بشود تا بتوان هر چه بی‌رحمانه‌تر به آن‌جا حمله کرد و انسان‌ها را کشت.
اروپا و آمریکا هم کارگردانان خیمه‌شب‌بازی مذاکره هستند و کارویژه‌شان قانع‌کردن فلسطینی‌ها به همان چیزی است که طرف اسرائیلی می‌دهد (و چند روز بعد عملا پس خواهد گرفت).
از نظر ایلان پاپه تنها راه حل مسئله، بازگشت آوارگان و برگزاری انتخابات سراسری با حق رأی برای همه است. چیزی که خودش هم می‌داند که به هیچ وجه مقبول طرف اسرائیلی نیست.
کتابْ جدید است، و بعد از ماجرای 7 اکتبر 2023 نوشته شده است. محمد مهدی‌پور آن را ترجمه کرده و انتشارات ترجمان منتشرش کرده است، جزئیات زیاد و سودمندی دارد، و به نظرم مهم‌ترین اثر آن، نفرت عمیقی است که نسبت به اسرائیل در دل خواننده باقی می‌گذارد.
#کتاب_نگاشت