بر بساط نکته‌دانان...

  اول این که روز پنج شنبه این وبلاگ یک ساله می‌شود و من 33 ساله. خیلی اطمینان نداشتم که تا این جا دوام بیاورم. البته وبلاگم را می‌گویم. خدا را شکر که هنوز شوقی به نوشتن در این صفحه دارم و گاهی دغدغه‌ها و علایقم را در اینجا می‌نویسم و گاهی هم به حکم طلبگی چیزی در راستای تبلیغ دین می‌نویسم و به نظر خودم در راه اصلاح باورهایی که نمی‌پسندم گامی برمی‌دارم. بیش از 85 پست نوشته‌ام هر چند یکی دو تا را حذف کردم ولی بقیه را در آرشیو نگاهداشته‌ام. افزایش تدریجی بازدید کنندگان وبلاگ، اشتیاقم را به این کار بیشتر کرد. نقدها و پیشنهاد‌های دوستان نیز هم چنین. دو سه باری هم برگزیده شدم و چند باری هم مطلبم مورد پسند قرار گرفت و به صفحه اول پارسی بلاگ رفت. یک بار هم ایسنا یک مطلبم را معرفی کرده‌ بودکه البته بعد از مدتها فهمیدم. در این مدت نگاهم به وبلاگ و دنیای مجازی تغییر کرد و بهتر است بگویم اصلاح شد. بر خلاف چیزی که گاهی در وبلاگها دیده بودم فراوانند افرادی که در این عرصه با نگاهی جدی حضور دارند و هدفی را دنبال می‌‌کنند و نیز کسانی که حتی نوشته‌های شخصی‌شان هم خواندنی و مفید است. و چنین نیست که همه کسانی که وبلاگ دارند یا هرز نویس باشند یا شخصی نویس و یا حداکثر سیاسی. هر چند این اتفاق محصول خروج وبلاگ از وهم‌آلودگی اولیه و شناخته شدن و نیز قابل دسترس شدن اینترنت در سال‌های اخیر هم هست و هم‌چنین آرامش نسبی حاکم بر فضای سیاسی، و افزایش سرویس‌های وبلاگ نویسی به ویژه پارسی بلاگ که به نظرم بیش از سایر سرویس‌ها جدی نویس دارد. که این هم مرهون تلاش مدیران این مجموعه است.
 به هر حال جا دارد که از همه تشکر کنم. از مدیران محترم مجموعه پارسی بلاگ گرفته که واقعاّ خوش‌فکر و زحمت‌کش‌اند تا دوستان فضای مجازی تا کسانی که لینک دادند و یا نظر دادند و بالاخره کسانی که خواندند و رفتند.
دوم این که سیاسی هستم و همین بود که این یک هفته - ده روز اخیر را هر وقت وارد اینترنت شدم دنبال انتخابات بودم و فرصت و حتی ذهن آماده برای نوشتن دراین صفحه را نداشتم. چون این صفحه را سیاسی نمی‌پسندم و این چند روز همه را سیاسی فکر کرده‌ام چیزی ننوشتم.
سوم این که انتخابات خوبی بود. هم خبرگانش و هم شورایش البته حضور مردم را می‌گویم. وگرنه درباره شیوه تعیین صلاحیت نامزدهای خبرگان حرف زیاد دارم و نیز اصل  شورای شهر که به نظرم هم تعدادشان کم است هم اختیاراتشان و هم کسی به چیزی نمی‌گیردشان و اگر نبود ریاست جمهوری احمدی نژاد هنوز هم شورا چندان مهم جلوه نمی‌کرد.
چهارم این که نتیجه انتخابات شورای تهران و سهم یافتن گروه‌های مختلف نشان می‌دهد که سال آینده انتخابات بسیار پر سر و صدایی خواهیم داشت. منتظر اسفند 86 باشید.
پنجم این که تلویزیون کاستی از حسین زمان را تبلیغ می‌کند و من یاد روزهایی افتادم که صدای حسین زمان به دلیل مشارکتی بودن در تلویزیون ممنوع بود.
ششم هم این که روز آخر ماه ذی قعده سالروز شهادت امام جواد علیه السلام است. سال اول طلبگی که بودم استادم می‌گفت امام جواد(ع) متخصص نیازهای دنیوی است و زودتر از سایرین کارگشایی می‌کند. امام جواد(ع) موضوع یکی از اولین پست‌های من هم بوده است. تسلیت می‌گویم و عنایتش را از درگاه حضرت حق خواهانم.