فقط در ایران؟
از خواندنیترین مطالب اینترنت چه توی ایمیلها و چه پلاس و چه فیس بوک و .... مطالبی است که با عنوان فقط در ایران، یا مملکته داریم؟ یا فقط یه ایرانی میتونه و مثل اینها منتشر میشوند. محتوای همه اینها هم اشاره به اشکالات فرهنگی اخلاقی سیاسی اقتصادی و ... ایران و ایرانیهاست. در واقع در این نوشتهها ما خودمان خودمان را مسخره میکنیم و به خودمان میخندیم. سوال من این است که واقعا فقط در ایران؟ یعنی این سوتیها و مشکلات در کشورهای دیگر نیست؟
به نظرم هر چند قصد خاصی پشت این نوشتهها نیست و بیشتر برای خنده و شوخی است ولی به راحتی خودباوری ملی ما را تضعیف میکند. خودباوری ویژگیای است که تضعیف آن میتواند خطرناک باشد، چه در سطح فردی و چه در سطح ملی. بچههایی که با این طنزها میخندند به مرور به این نتیجه میرسند که ایرانی عرضه هیچ کاری را ندارد. قدیمها میگفتند ایرانی نمیتواند حتی یک لولهنگ بسازد. روشن است که منکر ضعفهای ایرانی جماعت نیستم. ولی ایرانی فقط ضعف نیست. و البته در نقطه مقابل هم معتقد نیستم که هنر نزد ایرانیان است و بس و ما کوروش داریم و دیگران هیچاند. نه شوونیست هستم و نه از خود گریز.
راستی چرا ایران را همان طور که هست نبینیم. چرا خوبیهای ایران و ایرانی را ننویسیم؟
چند سال پیش جایی سفر تبلیغی بودم و یک بنده خدای غریبه هم به همان روستا آمده بود آشنا و جایی نداشت که برود و غروب بود و وسیلهای هم برای برگشتنش نبود. از مسجد آمدم بیرون نگرانش بودم. میزبانم گفت حاج آقا مملکت مسلمونیه بالاخره یک نفر میبردش خونه، شب میمونه صبح میره، ... و البته که همین طور شد.
باور کنیم ایرانیانی هستند که پولهای کلانی را پیدا میکنند و بدون تصرف در آن آن را به صاحبش برمیگردانند. راستی در فامیل و در و همسایه شما چند نفر هستند که متولی جمع کردن پول و کمک برای مستمندان شدهاند و وظیفه کمیته امداد خودجوش را انجام میدهند؟ تا حالا چند نفر به شما مراجعه کردهاند و برای دختری که نمیشناسید پول جهیزیه جمع کردهاند و شما هم دادهاید. هنوز در ایران ما هستند کسانی که در اتوبوس و مترو جای خود را به پیرترها و کسانی بدهند که بچهای در بغل دارند. هنوز هستند کسانی که سر راهشان به اداره یا منزل دو سه نفر پیاده را هم سوار ماشینشان میکنند و میرسانند و و و
ای کاش کسانی دست به کار میشدند در فیس بوک و پلاس و انجمن ها و ... کمی هم از ایرانیهایی مینوشتند که ....