دینداری در جهان مدرن
مهم‌ترین ویژگی عالم جدید از بین رفتن یا بی اثر شدن سنت‌هاست. و مهم‌ترین کارکرد سنت‌ها وارد کردن فشار بر انسان‌هاست. انسان در دنیای پیشامدرن آگاهانه یا نااگاهانه (این یکی البته بیشتر است) خود را با سنت‌ها هماهنگ می‌کند.
دین مهم‌ترین مولفه فرهنگی دنیای ماقبل مدرن است. بنابر این هم اصل دینداری و دین‌ورزی تحت تاثیر سنت‌ها قرار می‌گیرد و هم شکل آن.
دین و آداب و رسوم دینی به عنوان یکی از سنت‌های جا افتاده خود را بر بسیاری از افراد تحمیل می‌کنند. این سبک دینداری چندان آگاهانه و البته انتخابی نیست و در عین حال بیشتر رنگ و بوی مناسک دارد تا اعتقاد و عرفان.
در دنیای مدرن فشار سنت‌ها از بین می‌رود و بلکه سنت‌ها فرو می‌ریزند و انسان‌ها خودشان تصمیم می‌گیرند. دینداری در دنیای مدرن آگاهانه تر است. و از آن‌جا که بسیاری از آداب و مناسک دینی رنگ سنت گرفته‌اند سبک دینداری از ظاهر به باطن می‌گراید.
در جهان سنتی دین نماد و نمود بیشتری دارد ولی عمق آن کمتر است. و در دنیای مدرن حضور دین کمتر ولی عمیق‌تر است. کمیت دینداران هم کمتر ولی به تصور من کیفیتشان بیشتر است.
دین یعنی انتخاب آگاهانه.
بر خلاف اکثر افراد دین‌دار و بی‌دین، من به آینده دینداری خوش‌بینم.
پ ن: مطلبی نوشته بودم با عنوان دنیا در دنیای مدرن. همان موقع‌ها می‌خواستم دینداری دردنیای مدرن را هم بنویسم.