معیارهای انتخاب من
معیارهای انتخاب من
برای انتخاب رییس جمهور چند معیار دارم.
یکم: سابقه اجرایی؛از سال 84 که برنامه های انتخاباتی را می‌دیدم به این نتیجه رسیدم که وقتی کسی سابقه دولت یا مجلس ندارد معمولا تصویر درستی از کشور ندارد و تصمیم گرفتم به چنین افرادی برای ریاست جمهوری رای ندهم. یک نماینده یا وزیر با یک دوره سابقه حداقل 4 بار در نوشتن بودجه کشور نقش داشته است. سابقه بیشتر در این زمینه یک امتیاز است.
دوم: همکاران؛ این معیار در سال 76 به ذهنم رسید. در سال 76 هر یک از دو طرف دو قطبی انتخابات یک جناح کشور را در پشت سر خود داشتند و تقریبا معلوم بود که اگر رای بیاورند چگونه دولتی تشکیل خواهند داد. ولی فردی که من به او علاقه داشتم و رای دادم تیمی به این قوت نداشت و حتی نمی‌توانستم معاوانانش را پیش‌بینی کنم. وقتی همکاران یک نامزد را نمی‌شناسیم و معلوم نیست که او بناست با کدام تیم کشور را اداره کند، چگونه باید به او اطمینان کنیم؟
سوم. داشتن نگاه کلان و گریز از جزئی‌نگری و بخشی‌نگری؛ توسعه یک امر متوازن است و کشور به همه چیز نیاز دارد. کشور فقط اقتصاد یا فقط فرهنگ نیست. وقتی کسی سخن می‌گوید می‌توان از بین کلماتش فهمید که او چقدر نگاه کلان دارد و به چه چیزهایی اهمیت می‌دهد و در اولویت‌های برنامه‌ریزی کدام بخش را ترجیح می‌دهد.
چهارم: عدم تمرکز قدرت و رفتن به طرفی که به تفکیک قوای واقعی برسیم. این که فردی از نهادی قضایی یا نظامی وارد ریاست جمهوری شود، هر چند قانونی است ولی روشن است که روابط او با همکاران سابقش قطع نخواهد شد. این روابط می‌تواند زمینه‌ساز فساد باشد. سعی می‌کنم هنگام رای دادن به این مسئله توجه داشته باشم. تقویت نهادهای انتخابی وظیفه ماست.